أین ولیّ اللّٰه ارواحنا له الفداء

❤
✨
❤
✨۱۳۹۹٫۰۴٫۱۷
#مطلب۲_۱۶_۲_۴
#عشق_به_ذات
#حب‌_به‌_ذات_خود‌دوستی_خوب‌_است‌_یا‌_بد؟

گفتیم مبحث عشق را در سه فصل
💫عشق به ذات،
💫 عشق به غیر و
💫عشق به خداوند، مطرح خواهیم کرد؛

علّت وجود حُبّ به ذات یا خود‌دوستی در انسان بیان شد، اکنون می‌خواهیم بررسی کنیم که حبّ به ذات و خود‌دوستی، خوب است یا بد؟!

✨خود‌دوستی یا حبّ به ذات، فی نفسه ارزشمند است و دلایل آن عبارتند از:

❤ ۱. اصل آن از خداست؛
گفتیم عشق خداوند به خود، منشأ تمام خلق گردید، پس تمام خصوصیّات عشق خدا به خود در تمام عشق‌ها و در تمام ذرّات جاریست، پس عشق به خود، ارزشمند است چون اصل و ریشه‌اش نشأت گرفته از حقّ می‌باشد و هرچه مستند به اوست ارزشمند است.
در واقع اساس همه محبّت‌ها به حبّ ذات بر می‌گردد🔁.
بوعلی‌سینا می‌گوید: عشق خدا به خودش از بالاترین مراتب عشق است. خداوند فی ذاته بزرگـــ تریــن عاشــ🍃ــــق و بزرگـــ تریـــن معشــ❣ــوق است، بــالاتریـــن عاشق و بالاتریـــن معشــوق، خودِ خداست.
عشق خدا به خود، در وجودها سریان یافته و خصوصیّتش در همه هست، و همه، چون او عاشق خود هستند و این ارزشمند است👌.

🌱 ۲. لازمهٔ حیات و بقا؛
حبّ به ذات، لازمه وجود و حیات و موجب بقای انسان است. تا انسان حبّ به نفس نداشته باشد اصلاً در مقابل ناملایمات مبارزه👊 نکرده و با خطرات مقابله نمی‌کند، دنبال غذا🍳 نمی‌رود و...
پس انسان برای ادامه حیات نیازمند حب‌ّ به‌ ذات است، و این حبّ ارزشمند می‌باشد.

💌 ۳. مطلوب خدا؛
حبّ به ذات ارزشمند است چون مطلوب خداست و خودِ خداوند حبّ به ذات را خوب دانسته و به آن مجوّز داده است✔. خداوند دوست دارد که انسان خودش را دوست داشته باشد.


🔋 ۴. آثار مثبت؛
خداوند خواسته که انسان، خودش را دوست داشته باشد و با خود‌دوستی، آثار مثبتِ بسیار بر آن بار خواهد شد از جمله رشد و شکوفایی، کمال‌گرایی، مسئولیّت‌پذیری، عزّت، کرامت نفس و مناعت طبع که به آن اشاره خواهیم کرد.

@ayna_valiollah
❤
⚡❤✨
❤✨❤✨

❤✨❤✨
⚡❤✨
❤۱۳۹۹٫۰۴٫۱۷
#مطلب۱_۱۶_۲_۴
#عشق_به_ذات

🔍 #منشأ_عشق_به_ذات۲

سؤالی در مطلب قبل بیان شد که:
منشأ عشق انسان به خودش از کجاست؟

دلیل اوّلی که به آن اشاره کردیم این بود که خداوند مخلوقات را بر اساس عشق به خودش خلق کرد و این عشق در همه چیز و همه کس سریان دارد. سریان همین عشق در انسان، دلیل عشق انسان به خودش است.

اما به دلیل دوّم خواهیم پرداخت:

❤ ۲. #تمام‌_انسان‌ها‌_همچون‌_خداوند_عشق‌_به‌_ذات‌_دارند
💌 دلیل دیگر برای منشأ الهی بودنِ عشق به خود، این است که خداوند خواسته است انسان را بر اساس شاکله خودش خلق کند🎨.
امام خمینی قدّس‌سره العالی در شرح دعای سحر، انسان را "مخلوقٌ علی صورته" معرفی کردند، که اشاره به روایت «خَلقَ اللّه آدَم علی صورَتِه، خداوند آدم را به صورت و به شکل خودش خلق کرد.» دارد.

💌یعنی انسان شبیه خداوند خلق شده، و چنان‌که خداوند عاشقِ خود است، انسان نیز عاشق خودش است.

💌 امام خمینی قدس‌سره در تفسیر این حدیث، از حدیث امام باقر علیه‌السّلام استفاده کرده‌اند که می‌فرمایند: «نَحنُ وجه اللّه؛ ما صورت خدا هستیم.»

💌این‌که خداوند خودش خواسته که انسان‌ها را به صورت و شکل خودش خلق کند، به این معنیست که تمام خصوصیّت‌های خداوند در صورتش و در آینه‌ای که جلوه می‌کند هم وجود دارد، پس انسان‌ها نیز مانند خداوند، عاشق خودشان هستند😍.

@ayna_valiollah
❤
✨
❤
✨

❤
✨
❤
✨۱۳۹۹٫۰۴٫۱۵
#مطلب۲_۱۵_۲_۴
#عشق_به_ذات
💌 بوعلی‌سینا «عشق به خود» را دوّمین مرتبه از مراتب عشق📶 می‌نامد. در ابتدا، عشق به خدا را مطرح می‌کند و دوم عشق به خود را.

🔍 #منشأ_عشق_به_ذات۱
فکر می‌کنید، این عشق به ذات، عشق به خود یا همان خود‌دوستی از کجا آمده است⁉

❤ ۱. #سریان_عشق_خداست
💌 با بررسی حدیثِ کَنز مخفی متوجّه شدیم عشق خداوند به خودش موجب آفرینش شد، و عشق خداوند به خود، لازمهٔ ظهور و تجلّی و خلق گردید؛ این عشق الهی در همه ذرّات، نهفته است، زیرا که از او سریان گرفته و سرچشمه تمام عشق‌ها از اوست.
پس هر خصوصیّتی که در عشق خداوند به خودش وجود دارد، تمام ذرّات هم، آن خصوصیّت را خواهند داشت، از خصوصیّات این عشق، عشق به خود است👌.‌

⚡بنابراین عشق به خود، از خود خداوند نشأت گرفته است، و خداوند نیز عاشق ذات خویش است.

⚠ در به کار بردن کلمات، در جای دقیق خودشان و با داشتن دقّت و ظرافت باید گفت:
عشق به ذات فقط برای خداوند قابل استفاده است، و استعمال آن برای انسان غلط است؛ به کاربردن کلمه ذات برای انسان، حقیقی نیست، به قول امام راحل رضوان‌الله‌تعالی‌علیه اعتباری است، از ضیق مقال است، چون کلمه نداریم این طور به کار می‌بریم، فقط خداوند ذات دارد. هر چه غیر اوست، ظهور اوست؛ هیچ چیز ذات و استقلال ندارد، بلاتشبیه مثل انعکاس نور و آینگی خداوند؛ وقتی انسان جلوی آینه می‌ایستد او نیست، تنها انعکاس نور است نه خود او.

🔻ادامه دارد...

❤ @ayna_valiollah
⚡❤✨
❤✨❤✨

🦋_______✨فصــــل دوم✨ ______🦋

❤✨❤✨
⚡❤✨
❤۱۳۹۹٫۰۴٫۱۵
#مطلب۱_۱۵_۲_۴
#اقسام_عشق

💌 بحثمان در مورد عشــ💫ــــق الهی است؛ گفتیم که عشـــق یک انرژی مثبت و قوی✅ در وجود انسان است که حیات بدون آن اصلا ممکن نیست؛ کیمیا و اکسیری است که منشأ تمام قدرت‌هاست.
عشق الهی امری ذاتی در انسان است و حقیقت تمام عشق‌ها، لذت‌ها، کمال‌گرایی‌ها و خوبی‌ها به عشــ💫ــــق الهی برمی‌گردد.

💌 عشق به تمام کسانی که خود خداوند آن‌ها را حلقهٔ وصل بین خود و مخلوقاتش قرار داده، چون در راستا و در طول عشق الهی است نه در عرض آن، ارزشمند است؛ یعنی عشق به معصومین علیهم السّلام🌕 و در مرتبه پایین‌تر عشق به اولیای خداوند.

💌 گاهی انسان غفلت می‌کند و سراغ چیزهایی می‌رود که ظاهراً کمال و زیبایی دارند و عشق را در آن‌ها جست‌و‌جو می‌کند، مثلاً در ثروت، انسان دیگر، مقام، ثروت، هنر، کار و... اما این عشق، حقیقی نیست و چون عشق او به این‌ امور، از روی هوس، شور و هیجان بوده است، بعد از مدتی که از شدت این عشق کاسته شد و از بین رفت، او شدیداً احساس پوچی می‌کند😖؛
اما اگر همین عشق به طریقی به زیبایی حقیقی‌، به عشق مطلق، به عشــ💫ــــق الهی متصل باشد، آن‌گاه این عشق به غیر، ارزشمند می‌شود، در این صورت بعد از مدتی از عشق به آن غیر، به آن کار، هنر و ... کم نشده و انسان را دل‌سرد نمی‌کند، چون به عشق حقیقی متصل🔌شده است و این اتصال کمک می‌کند تا عشق پایداری وجود داشته باشد.

عشق از نظر متعلّق آن، اینکه عشق به چه کسی تعلّق گرفته است سه دسته است:
❣۱. عشق به ذات؛ یعنی عشق به خود؛
❣۲. عشق به غیر؛
❣۳. عشق به خداوند.

💌 در مباحث گذشته گفتیم که اصل حبّ و عشق در خلقت، عشق به خداوند است؛ همان که در ابتدای خلقت در بحث «کَنز مخفی» اتفاق افتاد یعنی از محبّتِ خودِ خداوند شروع شد و خداوند جلّ‌جلاله، خلقت را که بر اساس محبّتش بوده، در کلِّ هستی سریان و جریان🌀 داد، لذا تمام ذرّات، عاشق علت و خالق خود، که خداوند است، هستند.
در واقع هر چیزی که وجود پیدا می‌کند، با وجود یافتنش، عشق به خداوند هم در او، مانند خون تزریق💉می‌شود و جریان پیدا می‌کند همان‌که فلاسفه از آن به «سیر حُبّی 〰❤〰» در کائنات اشاره می‌کنند؛ یعنی تمام کائنات بر اساس سیر حبّیِ حضرت حق جلّ‌جلاله در گردش‌اند.

اصل و اساس بحث ما، عشق الهی است و چون بسیار مفصل است، در انتها به آن می‌پردازیم.
اکنون به ترتیب به موضوع
۱. «عشق به ذات _خود_»،
۲. «عشق به غیر» و
۳. «عشق الهی» خواهیم پرداخت.

🔻ادامه دارد...
❤
✨
❤
✨ @ayna_valiollah

❤
✨
❤
✨۱۳۹۹٫۰۴٫۱۰
#مطلب۲_۱۴_۱_۴
#کلیات۱۶
#آیا_عشق‌های‌_دنیوی_با_عشق‌‌_به‌_خداوند_مغایرت_دارد؟

⚡با توجه به مطالب گفته شده عشق حقیقی و فطری در وجود انسان، عشق الهی است، پس شایسته است سعی کنیم تمام جاذبه‌ها و معشوقه‌هایی که در زندگی انتخاب می‌کنیم در طول مسیر حق قرار بگیرد نه در عرض آن؛ اگر عشق به همسر💍، دوست💕 و... در طول عشق به حضرت حق❤ قرار بگیرد،
خود آن جاذبه‌ها ما را به سمت آن عشق حقیقی سوق می‌دهد➡،
در حالی که اگر جاذبه معشوق، برعکس و خلاف جهت عشق الهی باشد⤵،
یا عشقی در عرض عشق به خدا انتخاب شود⬆،
آن عشق‌ها غیر حقیقی و کاذب می‌شوند🔀،
در این حالت، عاشق فکر می‌کند که حسّ و حال او عشق است؛ در حالی که تنها شور و هوس است؛ او به اصطلاح جوگیر شده، به همین خاطر چنین عشق‌هایی زود تمام و به فراموشی سپرده می‌شود😖.

⚡در واقع هر چیزی که انسان را به سمت و سوی عشق حقیقی حرکت دهد، مثبت است و هر چه که او را از عشق حقیقی منحرف کند، منفی بوده و در حقیقت عشق نیست؛ حتی اگر عشق به علم باشد؛ علم به خودی خود، بد نیست، چه بسا باعث رشد انسان شود؛ اما اگر عشق به علم🔬، مانع طیِّ مسیر به سمت عشق الهی ‌شود، و یا در مرحله‌ای، خودِ علم موضوعیّت پیدا کند، این علاقه به علم برای عاشق، حجاب و مانعی🚫 خواهد بود که سبب دور شدن از محبوب حقیقی _یعنی پروردگار_ می‌گردد، لذا در مسیر سیر و سلوک باید از این گونه عشق و علاقه‌ها بر حذر بود👊.

@ayna_valiollah
❤
⚡❤✨
❤✨❤✨

❤✨❤✨
⚡❤✨
❤۱۳۹۹٫۰۴٫۱۰
#مطلب۱_۱۴_۱_۴
#کلیات۱۶
#رضایت_ظاهری_یا_رضایت_حقیقی

🔍 گفتیم افرادی که غرق در لذّت‌های مادّی هستند، در کُنهِ وجودشان حسّ غم و پوچی دارند، در حالی که مشاهده می‌کنیم برخی از افراد بی‌ایمان، دارایِ زیبایی، مال، مقام و... می‌باشند اما از زندگیشان هم راضی‌اند، چگونه ممکن است کسانی که عشق و ایمان به خداوند در وجودشان نیست، از زندگیِ دنیای خویش رضایت داشته باشند و لذّت ببرند😯؟

🍀در پاسخ باید گفت که رضایت آن‌ها، رضایت حقیقی نیست؛ چون این لذّت‌ها، لذّت حقیقی نیستند پس رضایت حقیقی هم ایجاد نمی‌کنند.

گاهی افراد به ظاهر زندگی را در خوشی سپری می‌کنند، اما در عمقِ وجودشان رضایت حقیقی ندارند.
گاه افراد به ظاهر در سختی و رنجِ بسیارند و تصور می‌کنیم سختی‌ها و زجرها، می‌بایست ایشان را ناراضی کرده و به هم بریزد؛ اما می‌بینیم که احساس ناراحتی از این رنج ندارند و خشنود هستند‌ و از آن به خیر و لذّت یاد می‌کنند و رضایت حقیقی دارند.

تحمّل سختی‌ها نسبت به نوع نگاه افراد، متفاوت است؛ مثلاً با این‌که یک وزنه‌بردار سختیِ بسیار متحمّل می‌شود، یا در یک مسابقه دو، دوندهٔ برنده از درد و سختی نقش بر زمین می‌شود، اما چون بالاترین لذّت، یعنی برنده شدن را چشیده، از درد و سختی هیچ حس منفی‌ای ندارد. همچنین حضرت زینب سلام‌الله‌علیها با وجود مصیبت‌های جان‌سوز و تحمّل رنج‌هایی مانند از دست دادن عزیزان و مصیبت‌های بزرگ😣، می‌فرمایند: «ما رَأَیْتُ اِلاّ جَمیلا»
یعنی تمام وجود حضرت، لبریز از عشق به خداوند❤ است و چیزی غیر او نمی‌بیند و به همین دلیل این رضایت، رضایت حقیقیست✅، نه رضایتی که ظاهری باشد؛ اما افرادی که از عشق و ایمان به خداوند تهی هستند، هر چند به ظاهر، خود را با زیبایی‌ها و لذّت‌های مادّی مشغول می‌دارند، اما چون لذّت‌ها حقیقی نیست، رضایت حقیقی هم ایجاد نمی‌کند.

🍀مانند این است که وقتی یک مگس و یک پروانه در یک باغ رها می‌شوند، مگس بر روی کود می‌نشیند اما پروانه‌ بر روی گل🌹؛ هر دو نیز رضایت ظاهری دارند ولی حقیقت و ذاتِ مگس به قدری آلوده گشته که او را عاشق کود نموده و از لذّت و عشق حقیقی دور و محروم کرده است.

بنابراین آن افراد در ظاهر ممکن است رضایت ظاهری داشته باشند و لذّت ببرند ولی به رضایت حقیقی نمی‌رسند✊.

@ayna_valiollah
❤
✨
❤
✨